"No pewnie, że jadę!"

Kiedy wróciłam do Miłkowa powiedziałam w końcu rodzinie o moim tajemniczym spotkaniu. W ogóle nie zdziwiło ich to, że znowu wymyśliłam sobie jakiś kraj. Nie było już wyrzutów typu: „dziecko, ty chyba zwariowałaś, że chcesz jechać do … (tutaj nazwa kraju), nie jedź bo Cię tam porwą, zjedzą, czy … (tutaj sposoby w jakich mogę zostać zamordowana)”.

Wręcz przeciwnie!

Mama mówiła, jakby to było fajnie śpiewać w hotelu w Japonii, nawet babcia narzekała, że mi się nie udało.
A ja łapałam jeszcze większego doła słysząc za każdym razem, że mogłam pojechać, tylko spóźniłam się o kilka dni.

Miałam jeszcze taką nadzieję, że dziewczyna, która miała jechać, nagle zrezygnuje, albo w najgorszym przypadku pojadę za rok.

W końcu po krótkim pobycie w domu wróciłam do Paryża kończyć mój staż.

Ale nie mogłam wrócić do rzeczywistości. Cały czas po głowie chodził mi wyjazd. Tak się nastawiłam, że w desperacji prawie podpisałam kontrakt jako wokalistka w Bahrajnie!

I pewnie bym pojechała, gdyby coś mnie nie powstrzymało...

Dokładnie tydzień od mojego powrotu do Paryża dostaję smsa od parki, która organizowała wyjazd, że mam się z nimi pilnie skontaktować. Parę razy musiałam wybierać numer zanim do nich zadzwoniłam, bo tak mi się ręce trzęsły z podekscytowania!

Okazało się, że kiedy Japończycy dostali zdjęcia moje i tej drugiej dziewczyny, postawili na mnie!
Teraz pytanie, czy jechać...?

NO PEWNIE, ŻE JADĘ! 

Popłakałam się z tego wszystkiego, zaczęłam wydzwaniać do wszystkich niosąc radosną nowinę (oprócz Matthieu – jemu chciałam powiedzieć osobiście).

Zaraz po fali radości była jednak chwila refleksji – wyjadę na 4 miesiące. Ale starałam się nie dopuszczać do siebie tej myśli.

Do kontraktu zostało nadal dużo czasu – 3 miesiące, ale ja zapatrywałam się na cały ten wyjazd, jakby miał się odbyć za jakieś dwa lata. Nie w głowie mi były obawy związane z tym wszystkim. Uśmiechałam się tylko do siebie ze świadomością, że pomogłam spełnić się mojemu kolejnemu marzeniu J

P.S Piszę właśnie z lotniska z Monachium. Opóźniony lot, przez co musimy czekać 5 godzin na kolejny odlot (?!) do Tokio.

Następny post już z Hanamaki!